Эканамічная група КР пра першы транш расійскага крэдыту
30 снежня 2020-га Беларусь атрымала першы транш у рамках абяцанага крэдыту ад Расіі. Расійскія ўлады скарыстаюць уразлівае становішча Беларусі ў сваіх палітычных інтарэсах, бо такое ўліванне грошай дазваляе «адкласці праблему ледзь-ледзь на потым, але не дазваляе вырашыць яе прынцыпова». Эканамічная група КР каментуе падаванне першага траншу ў $ 0,5 млрд.
«Атрыманне Мінфінам эквіваленту $500 млн расійскага міждзяржаўнага крэдыту наўрад ці можна назваць навінай у эканамічным плане. Гэта частка крэдыту ў памеры $ 1.5 млрд, пра падаванне якога было заяўлена яшчэ ў верасні 2020-га. Траціна з гэтага аб’ёму была пададзеная Беларусі ў кастрычніку праз ЕФСР, а эквівалент у $1 млрд падзелены на 2 траншы міждзяржаўнага фінансавага крэдыту. Пад канец снежня на кошт Мінфіна паступіла першая частка крэдыту. У 2021-м Расія падасць Беларусі другой ідэнтычны па аб’ёме транш крэдыту.
У эканамічным плане часта кажуць пра тое, што дадзеныя сродкі пойдуць на «падтрыманне портак». Каб запабегчы фінансавай дэстабілізацыі, уладам важна ажыццяўляць запланаваныя выплаты па дзярждоўгу без істотнага прасядання золатавалютных рэзерваў. У апошнія месяцы, калі на фоне палітычнага крызісу доступ улад да пазычанняў у замежнай валюце абмежаваны, выкананне гэтага задання ўжо стала праблемным. У 2021 г. гэта праблема інтэнсіфікуецца ў яшчэ большай меры. У дадатак да напружанага графіка выплат па дзярждоўгу (платы па асноўным абавязку па розных крыніцах дадзеных складуць ад $ 1.9 да 2.3 млрд) уладам таксама будзе патрэбна шукаць сродкі на фінансаванне дэфіцыту бюджэту, які ў 2021 г. пэўна стане рэкордным за апошнія гады. На гэтым фоне немагчымасць прыцягнуць жаданы аб’ём вонкавых пазычанняў для паказаных мэт — гэта простая пагроза фіскальнай стабільнасці, пазыковай устойлівасці і ў цэлым фінансавай стабільнасці краіны. Расійскі крэдыт — з прычыны яго не надта значных аб’ёмаў — дазваляе паслабіць гэты выклік і адкладае праблему «ледзь-ледзь на потым», але не дазваляе вырашыць яе прынцыпова.
Расійскія ўлады добра ведаюць і разумеюць уразлівае становішча Беларусі. Падаючы так востра патрэбныя Беларусі вонкавыя пазычанні малымі дозамі, яны замарожваюць гэта ўразлівае становішча, цалкам імаверна, для таго каб скарыстаць яго ў сваіх палітычных інтарэсах. І беларускае грамадства дагэтуль не ведае, а можа толькі меркаваць і здагадвацца, ці ўключаюць расійскія крэдыты на «падтрыманне портак» якія-небудзь негалосныя палітычныя ўмовы. Само сабою, галоўнае пытанне ў гэтым выпадку ўзнікае да беларускіх улад: ці можна назваць адказнай палітыку, якая кансервуе фінансавую ўразлівасць краіны і ў яшчэ большай меры павялічвае ступень яе залежнасці ад Расіі?».